Jesienią 1986 roku przyszła pora na ostatnią część autorskiego tryptyku – „Uniwersytey”. Scenariusz dla cenzury powstał w czasie 15 godzin. Zenek Laskowik napisał go sam, na maszynie. Niezmiennie, był to nadal czas cenzury – i w tym wypadku, scenopis mienił się na czerwono od poprawek.
Oprawa programu miała być skromna – z prostymi zaproszeniami, bez reklamy, plakatów i wiwatów. Ściany udekorowane były piłeczkami tenisowymi.
Celem programu była próba ukazania konfliktu wartości, z którym borykać się musiał każdy przedstawiciel czasów transformacji z socjalizmu w kapitalizm. W programie prowadzono głównie dialogi między profesorem, a studentami (wdzięczna rola publiczności), podczas których próbowano odgadnąć naszą przyszłość. Dominował sceptycyzm. Przykładem był tekst Zenka: „ Źle się dzieje w państwie Mieszka, był kolega …jest koleżka”.
To, co na pewno należy przyznać tekstom Zenka Laskowika, to pozostanie wciąż w rytmie realiów rzeczywistości. A nie była ona ani łatwa, ani różowa. Snute na scenie rozmyślania, dotykały więc dylematów moralnych człowieka na etapie przemian, a sama transformacja zmieniła program TEYATRU® w poważne rozważania o przyszłości.
Roszady w składzie były tak gwałtowne i ciągłe, że trudno je tu wszystkie spisać. Dość powiedzieć, że pojawiając się i znikając, wiele osób zostawiało po sobie ślad, wpływając również na samego Zenka Laskowika, który – w owym czasie – wydawało się, poszukiwał nowej formuły.
Praca Estrady Poznańskiej z Laskowikiem układała się coraz gorzej, zwłaszcza, gdy wyszło na jaw, iż dyrekcja Estrady od jakiegoś czasu współpracowała coraz bardziej ze Służbami Bezpieczeństwa.
W 1987 roku Zenek oddał do Estrady klucze od Woźnej 44.
„Uniwersytet” zagrano 30 razy, między innymi w Łodzi, Szczecinie, Pile, no i Poznaniu. A jego formalne zakończenie nigdy nie nastąpiło.
W składzie wystąpili: Jerzy Bauer, Waldemar Barański, Ireneusz Grabowski, Elżbieta Jeneralczyk, Zenek Laskowik, Grażyna Lisieniecka, Janusz Kowalski, Andrzej Nowacki, Rafał Piechota, Janusz Przybylski, Szymon Rogalski, Anna Rusek, Katarzyna Rusek, Maciej Ryfa, Maciej Różański, Marek Sawicki, Milan Trojan, Henryka Zalewska ( inspicjentka). Miecio Karalus – obsługując jak zawsze światło. Waldek Barański – jako akustyk.